Chcąc uniknąć podwójnego opodatkowania stosuje się metodę zwolnienia z progresją. W ten sposób powstaje dochód łączny, od którego oblicza się podatek według właściwej progresywnej skali podatkowej, czyli ogólnie mówiąc kwotę podatku. Ponadto oblicza się także stopę procentową podatku, która stosowana jest do dochodu uzyskanego ze źródeł przychodu położonych w Polsce, co daje należny podatek dochodowy. Inną metodą, która pozwala uniknąć podwójnego opodatkowania jest tak zwany kredyt podatkowy. Metoda ta polega na tym, że dochody osiągnięte w kraju łączy się z dochodami zza granicy, a od łącznej sumy oblicza się podatek. Następnie od powstałego podatku odlicza się kwotę podatku zapłaconego za granicą. W budżecie związanym z podatkami istnieje jeszcze ustawa dotycząca poboru podatku dochodowego od osób fizycznych. Płatnikami podatków są w tym przypadku zakłady pracy, jak również indywidualni pracodawcy, rolnicze spółdzielnie produkcyjne, organy rentowe, banki wypłacające renty zagraniczne, organy zatrudnienia od wypłacanych przez nie zasiłków, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, jednostki organizacyjne wypłacające stypendia oraz centra integracji społecznej. Te wszystkie wymienione organy są zobowiązane jako płatnicy do obliczania oraz potrącania podatnikom z wypłacanych sum należnych zaliczek na poczet podatku dochodowego, jak również odprowadzania tych kwot na konto urzędu skarbowego w ciągu całego roku.

Istnieją grupy podatników fizycznych, które są zobowiązane do samodzielnego obliczania zaliczek na poczet podatku, składania deklaracji o miesięcznych dochodach oraz terminowej zapłaty tych zaliczek. Do takiego samodzielnego obliczania zaliczek na podatek dochodowy zobowiązane są między innymi: osoby prowadzące działalność gospodarczą oraz w zakresie wolnych zawodów, osoby otrzymujące wynagrodzenie z tytułu najmu lub dzierżawy; osoby prowadzące działy specjalne produkcji rolnej, osoby otrzymujące wynagrodzenia z zagranicy oraz osoby otrzymujące renty i emerytury z zagranicy bez pośrednictwa płatników. Każdy podatnik ma obowiązek złożyć w urzędzie skarbowym zeznanie na odpowiednim druku do dnia 30 kwietnia następnego roku. Na tym druku powinny znaleźć się informacje o wysokości osiągniętego dochodu bądź straty w danym roku podatkowym. W przypadku nie złożenia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu, urząd skarbowy wydaje decyzję deklaratoryjną, w której określa wysokość zobowiązania w podatku dochodowym. Ponadto w stosunku do podatnika, który nie składa zeznań podatkowych możliwe jest zastosowanie sankcji karnych wynikających z kodeksu karnego skarbowego. Istnieją także szczególne formy opodatkowania. Między innymi jest to ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Taką formę podatku mogą płacić osoby  fizyczne, które prowadzą pozarolniczą działalność gospodarczą. Podatnik może skorzystać z tej formy opodatkowania, ale spełniając szereg ważnych warunków.